Deze ochtend valt mijn blik op een schoolplein waar een aantal jongeren basketballen. Ik vind het super om te zien, geef het mijn volledige aandacht en stel mezelf de vraag "Wat kan ik hiervan leren?" Ik vind het het gemak waarmee ze lijken samen te werken geweldig om te zien. Iedereen is onderdeel van dit veld. Zowel letterlijk als figuurlijk.
De jongeren hebben allemaal hetzelfde doel, namelijk scoren. Ik zie hoe ze spelen terwijl ze dit doel nastreven. Ze doen trucjes, gooien de bal op verschillende manieren naar elkaar toe en hebben plezier.
Dan zie ik dat de bal vlakbij de basket is, de verdediger blokt en het lukt niet om de bal af te pakken, toch voelt de ander dat er minder ruimte is om naar de basket te bewegen en gooit de bal naar een teamgenoot die een paar meter erachter vrij staat. Ik merk dat ik het jammer vind dat de bal waar ze zo hun best voor hadden gedaan om bij de basket in de buurt te komen, daar weer zo ver vandaan is.
Dan gebeurt er iets. De speler die ver bij de basket vandaan is, beweegt door de knieën en kijkt naar de basket. Dan veert de speler omhoog en schiet. Het is raak. Een paar seconden geleden vond ik het nog jammer dat de bal zover bij de basket vandaan was en nu. Raak!!!
Dan begrijp ik iets wat ik eerder nog niet begreep. Ik begrijp het belang van een stapje terug doen. Toen de spelers onder de basket stonden, heel dicht bij hun doel hadden ze niet de mogelijkheid om de weg naar de basket te zien. Op het moment dat de bal naar de speler gaat die verder bij het doel vandaan staat is er voor hem/haar duidelijk een weg te zien die afgelegd moet worden naar de basket om te scoren.
Wow, dus misschien heb je als je verder bij je doel vandaan staat meer kans om te scoren dan als je eronder staat en je geen bewegingsruimte hebt. Vroeger dacht ik dat als je een stapje terug doet je een stap achteruit doet.
Nu besef ik me dat het heel gezond kan zijn om een stapje terug te doen, zodat je meer overzicht hebt. En hoe meer overzicht, hoe minder obstakels. Je hebt dan helderheid en je kunt je focus gebruiken om de weg te bepalen.
Ik merk hoe blij ik hiervan wordt. Dit is iets wat iedereen kan gebruiken. De sweet-spot, de afstand naar je doelen.
Het ene moment beweeg je er naartoe om de energie van je doelen te voelen en dan beweeg je, je naar je sweet-spot om op het juiste moment actie te ondernemen.
Tijdens het aanschouwen voel ik hoe fijn het is om mensen te zien samenwerken. En ik stel me voor hoe goed het zou zijn om voor bijvoorbeeld wereldleiders met zijn allen te gaan basketballen. Niet alleen omdat het gezond is. Ook omdat het laat zien hoe belangrijk het is om samen te werken en tevens hoe gemakkelijk dat is. Als kinderen dat kunnen dan moeten zij dat helemaal kunnen.
Ik zie voor me dat ze leren dat wanneer ze samenwerken ze iets voor elkaar kunnen krijgen. En dat het groepsbelang belangrijker is dan dat van het individu. Dan stel ik mezelf de vraag "Hoe zou het zijn als de meest invloedrijke mensen op aarde openstaan voor de kracht van verbinding en het plezier weer ervaren in het leven. Dan zou de wereld een stukje harmonieuzer zijn. En dan winnen we allemaal"
