Klopt het beeld wat je hebt van jezelf?
Ik herinner me dat ik net op de middelbare school zat en mijn vriendinnen wilden naar de drogist. Er was iets hot en trendy en dat wilden ze kopen. We fietsten samen naar het dorp. Bij de drogist vroegen mijn vriendinnen om blond spray. Het werd zomer en ze wilden hun haar blonder maken. En met deze spray kon dat. Er waren hele stellingen met haarverf en die spray.
Op dat moment voelde ik me niet zo thuis op de middelbare school en ik dacht, tja als dat het schoonheidsbeeld is dan koop ik ook blond spray. Mijn vriendinnen wilden ook naar een andere winkel want daar waren kleurlenzen. Niemand van ons droeg lenzen dus dat vonden we heel interessant. Ik twijfelde tussen de paarse en blauwe lenzen. Met de paarse lenzen zou ik meer opvallen dus ik koos de blauwe.
éénmaal thuis liep ik naar de badkamerspiegel en ik las op de gebruiksaanwijzing hoe ik de lenzen in moest doen. Ik had familie wel eens lenzen in zien doen en deed dat na. Na een tijdje priegelen en prutsen was één oog gelukt. Cool. De tweede ging wat lastiger. Ik had geen lenzenvloeistof en wist immers ook niet hoe dat werkte. zo'n vijf minuten later was dat ook gelukt. Trots liet ik het aan mijn ouders zien.
Kijk pap, ik heb nu blauwe ogen. Mijn vader keek ernaar en zei "die heb je ook zonder die lenzen". Nee hoor mijn ogen zijn grijs. De lenzen begonnen wat pijn te doen en ik liep terug naar de badkamer. Ik keek eens goed in de spiegel en haalde één lens eruit. warempel mijn vader had gelijk. Mijn eigen ogen waren ook al blauw en misschien nog wel mooier dan de kunstmatige lenzen.
Een tijd later kwam ik bij de kapper. De kapper keek naar mijn haar en zei "wat heb jij in hemelsnaam met je haar gedaan" Ik zei trots blondspray. "Maar je haar is toch al blond? Dit is echt grote troep. En sorry, maar dit moet eruit groeien". van die reactie schrok ik.
Mijn vriendinnen doen het ook en zij werden er mooier van.
In die tijd was de middelbare school niet altijd even zacht. Mijn zelfbeeld was dus compleet anders dan wat het in werkelijkheid was. Ik wilde er graag anders uitzien dan ik eruit dacht te zien. En mijn vriendinnen wilden juist blond haar. Ik schrok ook van dat ik zelf niet kon zien hoe ik eruit zag. Anderen vonden het juist mooi hoe ik eruitzag. Ik begon me af te vragen wat er nog meer was wat ik niet zag. De overtuigingen die ik had ontwikkeld over mezelf, welke klopten nog meer niet? Aan de ene kant was dit ook een opening. Nu kon ik alle overtuigingen gaan toetsen en ging er een wereld voor me open. Eindelijk kon ik de mooie dingen zien die anderen al jaren tegen me zeiden. Dit bewustzijn gaf me zelfvertrouwen.
In je kinderjaren is het gemakkelijk om te geloven wat anderen over je zeggen. Of het nu pijnlijk voelt of juist goed. Soms komen oudere mensen erachter dat wat ze hun hele leven al geloven over zichzelf niet waar is. Dat kan komen als een schok. Anderen gebruiken het juist om dichter bij zichzelf te komen.
Een kans om over zichzelf te leren en terug te ontwikkelen naar wie ze echt zijn. Sommigen gaan een opleiding doen die ze al die jaren al hadden willen doen, maar niet durfden. Anderen bouwen aan een droom en zien wat er ook voor hen mogelijk is.
Het sleutelwoord hierin is beweging. wanneer we worden wakker geschud is er letterlijk beweging. het bewustzijn wordt groter en we kunnen verder groeien. En dat kan alleen met je eigen heldere lens.